انتهای رویای الهه عزیز

مكن كاري كه بر پا سنگت آيو                                                                                     جهان با  اين فراخي تنگت آيو

چو فردا نامه خوانان نامه خوانند                                                                        تو را از نامه خواندن ننگت آيو

باباطاهر

خواستي بداني چه قدر ثروت مند  هستي

  پول هايت را نشمار قطره اي اشك بريز

و دست هايي را  كه براي پاك كردن اشكهايت مي آيد

بشمار اين است ثروت واقعي.

كورش كبير

                 گم كرده ي ديرين

بيا اي دل از اينجا پر  بگيريم                                                                                                        ره       كاشانه ي   ديگر    بگيريم

        بيا گم كرده ي ديرين   خو  د را                                                                                                           سراغ از لاله ي پرپر بگيريم

قيصر امين پور

در كوچه‌هاي دلتنگي
پا مي‌گذارم جاي پايت
و آرامشي عجيب
همه هستي‌ام را
سرشار از عشق مي‌كند
اما نبودنت
مرا به نيستي مي‌كشاند آخر...

خدایا ؛ به شناخت تو زندگانیم و به نصرت تو شادانیم ؛ به کرامت تو نازانیم ، به عَز تو غزیزانیم!

   خدایا ، نه شناخت تو را توان ، نه ثنای تو را زبان ، نه دریای جلال و کبرای تو را کران ، پس تو را مدح و ثنا ،چون توان ؟